คนเราถ้ามันใช่จริงๆแล้ว มันไม่ต้องพยายามอะไรเลย
มีบ้างไหม…บางอย่างที่เราคิดว่าเราโอเคกับมัน ทั้งที่จริง ๆ แล้วเราไม่โอเคกับมันเลยสักนิด แล้วยังฝืนทนกับมันแบบนี้ไปเรื่อย ๆ จนสุดท้ายเราก็ต้องกลายเป็นคนด้านชาไป ไม่รู้ว่าทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองอยู่ในบรรยากาศแบบนั้นอยู่ตั้งนาน ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามันไม่ใช่ ทำไมถึงไม่รีบปล่อย..? อาจจะเป็นเพราะว่า ‘เราไม่อยากให้มันจบมั้ง’ หรือเพราะว่าเรากลัว…กลัวที่จะต้องเจอกับความเสียใจ เลยพยายามที่จะทำให้มันดูใช่ไปเรื่อยๆ จนลืมคิดว่า ถ้ามันใช่จริงๆ มันไม่ต้องพยายามอะไรเลย เราปล่อยตัวเองให้ตกอยู่ในความไม่ชัดเจนอยู่ช่วงหนึ่ง ความไม่ชัดเจนมันแย่นะ มันทำให้เรากลายเป็นคนขี้ลังเล ...
