ตําราพรหมชาติ

ตำราพรหมชาติ นั้นอยู่คู่กับชาวสยาม เรามานานแล้ว ในแถบเอเชียอาคเนย์นี้ก็มีตำราลักษณะนี้ เช่นเดียวกัน ในเมืองไทย เท่าที่พบรุ่นแรก ๆ จะบันทึกลงสมุดข่อย หรือสมุดไทยโหราศาสตร์กับชีวิตประจำวันคนเราเกิดมาในโลกนี้ แม้เกิดวัน-เดือน-ปี เดียวกัน แต่วิถีชีวิตช่างแตกต่างกัน เสียราวฟ้ากับดิน บางคนเกิดมาก็คาบเงิน ช้อนทองออกมาเลย ก็ว่าได้ เพราะพ่อแม่เป็นราชามหาเศรษฐี ผู้มีอันจะกิน อีกมุมหนึ่งพอเกิดมา ก็พบกับความยากจน พ่อแม่ไม่มีแม้ผ้าอ้อมฝืนเท่าฝ่ามือ จะรองรับทารก ดีไม่ดีซ้ำร้าย เกิดมาพบแต่พ่อ ส่วนแม่ตายหรือพบแต่แม่ หาพ่อไม่ได้ หรือ ไม่พบแม้กระทั่งหน้าพ่อ แม่ผู้บังเกิดเกล้า คงนอนเฝ้าเป็นเจ้าของโรงพยาบาล ตั้งแต่ลืมตาดูโลกเลยก็มี บางคนเกิดมา ในตระกูลราชามหาเศรษฐีก็จริง พอเจริญวัยเป็นหนุ่ม เป็นสาวตรงกันข้าม แทนที่จะมีความสุขสบาย ไร้โรคาพยาธิ นั่งกินนอนกิน เช่น พ่อ แม่ ของตนแต่กลับ ตรงกันข้าม พ่อแม่แบ่งสมบัติให้ พอได้คู่ครองเกิด ล้างผลาญมรดกเสียเกลี้ยง จากสภาวะเศรษฐี เป็นยาจกวณิพก ก็มากมายอีกมุ่มหนึ่ง ของชีวิต คนเกิดมาแม้ พ่อแม่จะยากจน แต่มีความมานะ เกิดในฤกษ์ งามยามดี มีวาสนา พอเป็นหนุ่มเป็นสาว กลับไปได้เป็น เขยลูกสะใภ้ ราชามหาเศรษฐี หรือทำการค้าขาย ทำราชการ ปะเหมาะเคราะห์มา วาสนาส่งเสริมร่ำรวยวันมั่งมีคืน เป็นเศรษฐี มีทรัพย์ก็มากรายเพราะอะไรจึงเป็นเช่นนี้คำตอบหรือครับ โลกเรานี้พระท่านสอนว่า “อนิจจัง” เป็นของไม่เที่ยงแท้ แน่นอน คนเรามี ชีวิตอยู่ย่อม ขึ้นต่อกรรม “ทำดีได้ดี...ทำชั่วได้ชั่ว” แต่ข้อที่เราทุกคน ไม่ควรมองข้ามคือ “โชควาสนา”คนเราเกิดมา บ้างก็รูปสวย ร่ำรวยเสน่ห์ ใครเห็นใครรัก ขออุ้มชูอุปถัมภ์ มีที่ให้พำนัก พึ่งอาศัย บ้างก็รูปร่าง อัปลักษณ์ คือรูปชั่วตัวดำ ใครเห็นแม้ไม่เคยทำอะไรเขาเลยก็กลับ รังเกียจเดียดฉันท์ ไม่มีใครเขาเมตตาสงสาร เห็นเป็นคล้ายกับว่า เกิดมาต่างโลกต่างกำพืด เขาเสียเหลือเกิน นี่แหละครับ! ชีวิตของคนเราจึงหนี เวรทำกรรมแต่งไม่พ้น