คู่ชีวิตต้องดีที่สุด คือ คู่ชีวิตที่เข้าใจกันก็พอ
“แม้นมี..วาสนา” ขอแค่บ้านแสนสงบสุข…ไม่หวังอัครสถานหลังโตมั่นคง หากแต่แข็งแรงอบอุ่นด้วยความรักใคร่กลมเกลียว ไม่หวังบ้านสวยงามเลิศหรู หากแต่งามหมดจรดด้วยจิตใจของครอบครัวที่ปรารถนาดีต่อกัน ไม่หวังพร้อมสรรพสิ่งแวดล้อมแห่งสว สวรรค์ หากแต่เป็นสังคมเอื้อเฟื้อ รายล้อมด้วยเพื่อนบ้านเป็นมิตร
ขอแค่มีคู่ชีวิตที่เข้าใจกัน…ไม่หวังว่าต้องดีที่สุด หากแต่ดีสมกันศีลเสมอกัน…ไม่หวังว่าสวยหล่อลากดิน หากแต่เดินไปด้วยกันแล้วส่งเสริม…ไม่หวังเป็นช้างเท้าหน้าเท้าหลัง หากแต่เดินเคียงกันไปในทุกวันดีร้ายด้วยรอยยิ้ม ขอแค่มีงานที่รักเป็นเสาหลักรายได้…ไม่หวังงานที่มีหน้ามีตาอวดใครๆ หากแต่เป็นงานที่ทำแล้วมีความสุข นายดี เพื่อนดี ลูกน้องดี…ไม่หวังรายได้มหาศาล หากแต่สมความสามารถติดตัว เลี้ยงดูครอบครัวได้…สำคัญคือไม่มีหนี้สินจากสินทรัพย์เสื่อมราคาเพื่อรักษาหน้าตาในสังคม
ขอแค่บั้นปลายแห่งชีวิตที่สุขภาพดี…ไม่หวังปั้นปลายประสบความสำเร็จเป็นตำนาน…หากแต่มีสุขภาพที่ดีตามวัย ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บทรมานตัวเองและคนรอบข้าง…ไม่หวังลูกหลานคลานหมอบรอรับมรดกสมบัติเอาหน้า หากแต่ลูกหลานรักรู้คุณ น้อมรับมรดกแห่ง”วาสนา”ต่อไปเป็นมรดกล้ำค่า
ขอแค่ลูกเป็นคนดีของสังคม…ไม่หวังยัดเยียดให้ลูกเป็นที่หนึ่งในทุกด้าน หากแต่มีปัญญาเอาตัวรอดเลี้ยงดูตัวเองได้….ไม่หวังให้ลูกโดดเด่นนำสมัย หากแต่อ่อนน้อมถ่อมตน รู้กาลเทศะ มีมารยาท จนใครๆที่ได้รู้จักเมตตาเอ็นดู และสำคัญ คือ มีปัญญาแยกแยะชั่วดี…อย่าให้ใครด่ามาถึงพ่อแม่ว่า “ไม่สั่งสอน”
สุดท้ายหากยังเหลือ “วาสนา”…ไม่หวังงานศ พแห่งเกียรติยศ หากแต่ลมหายใจสุดท้ายที่สงบ พร้อมหน้าลูกหลานร่ำลา…ตั้งจิตอธิษฐานจะทำให้ได้ดั่งหวัง ด้วยขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นองค์พยานในมุ่งมั่น…มิใช่ดลบันดาล……ตั้งใจกราบพระผู้ปฏิบัติดี เพื่อชี้แนะเข็มทิศทางไปสู่ “วาสนา”…มิหวังปาฏิหาริย์แห่งคุณวิเศษคุณพระ……บทสรุปแห่งมี หรือ ไม่มี “วาสนา” นั้นไซร้…เราทุกคนล้วนเลือกได้เองอย่างแท้จริง
ขอบพระคุณที่มาจาก : มดงาน บ้านรอยยิ้ม
