ความไม่พอเป็นทุกข์อย่างยิ่ง
ทุกคนในโลกนี้ต่างก็มีความต้องการเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นความต้องการที่จะมีความสุข ความต้องการอาหาร ความต้องการที่จะมีเงินทอง ความต้องการที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบ และอีกมากมาย แต่บางครั้งความต้องการของคนเราก็ต้องรู้จักความพอประมาณ หากใครที่มีความต้องการที่ไม่มีอันสิ้นสุดนั้นก็จะมีแต่ความทุกข์ เพราะว่าเขาไม่เคยรู้จักที่จะพอ เมื่อได้สิ่งหนึ่งแล้ว เขาก็มักจะต้องการสิ่งอื่นมาเพิ่มเติมนั่นเอง
บางคนนั้นต้องการความสุขสบายมากจนเกินไป จนเกิดเป็น กิเลส ต้องการสิ่งไหนก็ต้องได้สิ่งนั้น โดยไม่คำนึงถึงความถูกต้องหรือความพอประมาณ ซึ่งการไม่รู้จักพอเช่นนี้จะทำให้คนเหล่านั้นวิ่งไล่ไขว่คว้าสิ่งที่ตนต้องการมา จนลืมไปว่า ความสุขที่แท้จริงคืออะไร
ความสุขที่แท้จริงของเรานั้นเป็นสิ่งที่เราไม่ต้องไปหาที่ไหน เพราะนั่นคือ “ใจ” ของเรานั่นเอง เพราะถ้าใจเรารู้จักที่จะพอเราก็จะมีความสุข ไม่เป็นหนี้สิน ใช้จ่ายตามกำลังที่ตนเองมี อีกทั้งหากเราศึกษาและปฏิบัติธรรมควบคู่ไปด้วย จะยิ่งช่วยให้เรามีความสุขจากความพอเพียง และตัดซึ่งกิเลสตัณหาทิ้งไป
ด้วยเหตุนี้การใช้ธรรมะในการขัดเกลาจิตใจของเรานั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง ที่เราควรศึกษาและปฏิบัติตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา ก็จะทำให้ชีวิตของเรานั้นมีแต่ความสุข ไม่มีความต้องการสิ่งใดๆที่เกินตัว พอใจกับสิ่งที่ตนเองมีหรือครอบครอง เท่านี้เราก็จะมีความสุขทั้งตัวเรา และบุคคลอื่นๆที่อยู่รอบตัวเรา
