คนที่ไม่ซื่อสัตย์กับความรักก็ไม่สมควรที่จะได้รับความรักที่ซื่อสัตย์กลับไป
ในเรื่องของความรักบางที่มันก็อธิบายยาก
บางคนกว่าที่จะได้เจอกับรักแท้ก็ต้องผ่านกับรักที่ไม่ซื่อสัตย์ รักที่หลอกลวง รักที่ไม่จริงจัง
ต้องผ่านบาดแผลมามากมาย คนเรานี่ก็แปลกเนอะ
เจ็บแทบตายแต่ก็ไม่เคยรู้สึกเข็ดกับความรักเลย
ยังคงแสวงหาเผื่อว่าสักวันคงจะเจอรักแท้ที่ตามหามานานแสนนาน
บางคนก็รู้สึกเข็ดกับความรักไปเลยทั้งๆที่เพิ่งลองเปิดใจให้คนๆนึง
แล้ววันนึงคนที่เขาคิดว่าดีก็กลับไม่ซื่อสัตย์กับความรัก
ทรยศหักหลัง และก็ไม่คิดที่จะเปิดใจรับใครเข้ามาอีก
เพราะกลัวว่าวันนึงใจที่มันเคยดีอยู่มันจะเปลี่ยนแปลงไปเหมือนที่เคยผ่านมันมา
ถึงได้บอกไงล่ะว่า… ความรักนี่มันช่างอธิบายยากเหลือเกิน
จะมีคนสักกี่คนที่โชคดีได้เจอรักแท้ เจอรักที่ซื่อสัตย์
ตั้งแต่แรกแล้วดำเนินต่อไปจนวันตาย คนบางคนตลอดชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยซื่อสัตย์กับความรักเลย
พอมาเจอคนที่ตัวเองคิดว่าใช่ที่สุดและคิดจะหยุดกับคนๆนี้ แต่แล้วก็เหมือนเวรกรรมมันกำลังจะทำงานของมัน
สุดท้ายก็ถูกทิ้ง ถูกหักหลัง เหมือนที่ตัวเองเคยทำไว้กับคนอื่นเค้าไง!!! ความรักมันไม่ยั่งยืน ท้ายที่สุดตามหลัก
ธรรมะแล้วถึงยังไงเราก็ต้องจากกันอยู่ดี ไม่มีใครอยู่ด้วยกันตรงไป
ถึงได้บอกไงว่า… “คนที่ไม่ซื่อสัตย์กับความรัก… ก็ไม่สมควรได้รับความรักที่ซื่อสัตย์” เช่นเดียวกัน
